Geschiedenis en Egodocumenten

 
Waar Truus Dreesman afgelopen maandag nog een liefdesverklaring beantwoorde met een politiek correcte afwijzing blijft het gissen naar de afloop van de volgende liefdesverklaring. In het archief is geen antwoord bewaard gebleven, wat natuurlijk niet wil zeggen dat dit niet gegeven is. De toon van de brief is in ieder geval minder dwingend en zonder twijfel een stuk romantischer van aard.

Beste Truce, 
 

Niet zonder eenige schroomvalligheid waag ik het je door middel van mijne pen iets mede te deelen wat ik je zoo gaarne persoonlijk zou willen zeggen, maar helaas de tijd dat we eens alleen kunnen spreken is zoo kort en je om een onderhoud onder vier oogen te verzoeken durf en wil ik niet, wijl ik absoluut wil vermijden, dat je door mijne schuld eenige moeielijkheden zoudt krijgen en je weet het evengoed als ik, de menschen praten zoo gaarne zoo als je hebt kunnen merken en wat ik je trouwens ronduit gezegd heb, houd ik van e en dit is waarachtig waar. Laat ik echter niet over die liefde spreken want dan zou ik ik bladzijden en bladzijden kunnen vullen, de mooiste verzen voor je opschrijven en de liefste woordjes onder je oogen brengen en die alles zou toch niets meer zegen als dat eene kleine zinnetje dat ik zoo gelukkig was je op de fiets te kunnen toefluisteren, ‘Truce ik houd van je’.
Maar je bent nog zoo jong, als ik mij niet vergis 18 jaren en dat beteekent voor mij wachten, geduldig oegenen en hopen en toch in dat wachten zit voor mij één genoegen n.l. dat ik daardoor in staat gesteld word je te toonen dat mijne liefde werkeljk en waarachtig is. Slechts eene vraag, die je niet behoeft te beantwoorden, wil ik hier stellen. Mocht, ik durf het bijna niet hopen, je nu of later eenige genegenheid voor mij gevoelen, laat mij dit dan een weinig merken want je zult evengoed als ik begrijpen, wat het zeggen wil iemand lief te hebben waarvan je niet weet of merkt dat die liefde al of niet beantwoord wordt.

Door kleinigheden die niemand anders behoeft te vermoeden, kan men zo gaauw de genegenheid van iemand kennen.

Is dit te veel gevraagd?

Truce, ik hoop niet, dat je dit schrijven, wat ik zoo gaarne nog zou willen uitbreiden, eenigzins hindert of verdrietig stemt, ik bied je dan ook mijne verontschuldiging aan voor de vrijheid die ik genomen heb je dit epistel te doen geworden, maar er lag iets op mijn hart en dit wilde ik je mede deelen want werkelijk dit hart, dat tot heden altijd vrolijk en opgeruimd was, doet pijn als ik denk, dat het geluk mij zal ontzegd worden om jou te mogen beminnen.

Dag Truce, denk eens aan, maar vooral bid eens voor

 

Je [...] Piet

 
 
Jammergenoeg is het op een na laatste woord, een bijvoeglijk naamwoord waarmee hij zichzelf omschrijft, onleesbaar. Wie Piet is, blijft overigens ook een raadsel. Gezien de opmerking over Truus’ leeftijd is ook deze aanbidder een stukje ouder. Desalniettemin scheen hij goede hoop te hebben dat Truus ergens diep van binnen ook wat voor hem voelde. We kennen inmiddels de geschiedenis, en weten met wie Truus uiteindelijk is getrouwd. Het is te hopen dat die arme Piet niet de rest van mijn leven achter Truus aan is blijven fietsen.